Σκέφτονται τα ζώα? Εσείς πάντως όχι!

Αποδεδειγμένα τα ζώα σκέφτονται! Οι σκύλοι συσχετίζουν ονόματα με αντικείμενα και διαθέτουν ένα λεξιλόγιο 340 λέξεων. (Μπόρντερ Κόλεϊ)

Ο παπαγάλος Psittacus erithacus αναγνωρίζει χρώματα, σχήματα και μεγέθη, μετράει και κατανοεί την έννοια του μηδέν.

Ένα ψάρι, η αφρικανική κοχλίδα, αναγνωρίζει την κοινωνική ιεραρχία μέσω παρατήρησης
και οι ελέφαντες, έχουν συναίσθηση του εαυτού τους, μνήμη και παρατηρητικότητα.

Ας μην αναφερθούμε στα δελφίνια, τις φάλαινες και τους πιθήκους, που είναι γνωστές οι ικανότητές τους. Όσο για τα πουλιά, όταν μεταναστεύουν σχεδιάζουν την αναχώρηση και την πορεία τους….
Η Κίσσα Aphelocoma californica θυμάται το παρελθόν και κάνει σχέδια για το μέλλον!

Τα αμφισβητείτε όλα αυτά ή τα θεωρείτε υπερβολικά; Αν ναι, είσαστε αφελείς!
Ξεχνάτε ότι ένα φίδι σας έβγαλε από τον παράδεισο, πράγμα που σημαίνει ότι σας την έφερε!
Πάντως, τα ζώα δεν σκέφτονται πώς θα βγάλουν χρήματα ή πώς θα πάνε σε μια δουλειά που βαριούνται. Τα ζώα δεν εφεύραν το χρήμα και μετά σκλαβώθηκαν από αυτό ούτε ξοδεύουν τον χρόνο τους μέσα σε εργοστάσια ή γραφεία – καταστρέφοντας το σώμα και την ψυχή τους – δουλεύοντας ατελείωτες ώρες. Απολαμβάνουν αντίθετα το ραχάτι χουζουρεύοντας στον ήλιο, παίζοντας μεταξύ τους ή βόσκουν στα λιβάδια. 
Ο άνθρωπος μόνο βιώνει την τιμωρία της εργασίας, γιατί βάση ,της Παλαιάς Διαθήκης, ο θεός τιμώρησε δια της εργασίας τον Αδάμ και την Εύα.

Η εργασία είναι θεία τιμωρία λοιπόν, για αυτό και στην αρχαιότητα όσοι δούλευαν ήταν σκλάβοι ή χαμηλής στάθμης άνθρωποι. Ο ίδιος ο θεός, επιπλέον, ευλόγησε την αργία αφού δούλεψε έξι μέρες και από την έβδομη μέχρι σήμερα ξεκουράζεται.

Τότε γιατί όλοι μας ψάχνουμε για δουλειά και, μάλιστα, μπροστά στο φάσμα της ανεργίας παρακαλούμε για δουλειές με ατελείωτο ωράριο και άθλιες συνθήκες; Γιατί τους Έλληνες, η υπόλοιπη Ευρώπη τους κοροϊδεύει ως τεμπέληδες και όλα τα κράτη έχουν ξεχυθεί σε μία ευγενή άμιλλα για το ποιο θα έχει τις λιγότερες αργίες; Αν το εξετάσουμε καλύτερα θα δούμε δυο πράγματα: Πρώτον η υπερβολική εργασία προκάλεσε την οικονομική κρίση του 1929 και την σημερινή και οδήγησε σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Η υπερβολική παραγωγή δεν μπορεί να απορροφηθεί και αυτό προκαλεί πρόβλημα στην αγορά.
Δεύτερον αυτοί που δουλεύουν είναι οι εργάτες , οι μισθωτοί και οι υπάλληλοι, δεν είναι οι έχοντες και οι κατέχοντες, οι οποίοι έχουν ως χόμπι την διεύθυνση των εργαζομένων για αυτούς.
Ας μην ξεχνάμε ότι, όταν ένας εργαζόμενος ασχολείται με κάτι άλλο εκτός από την δουλειά του, είναι τεμπέλης αλλά ο διευθυντής του, όταν κάνει το ίδιο, έχει meeting ή προετοιμάζει ένα project. 

Αλλά φταίμε εμείς, τα εργατικά μυρμήγκια, γιατί πιστεύουμε ότι όσο περισσότερο δουλεύουμε τόσο περισσότερο κάνουμε ευτυχισμένους τους εαυτούς μας, τα παιδιά μας και τους αγαπημένους μας.
Χαρίζουμε στους εαυτούς μας ένα σπίτι, χρήματα ή ό,τι άλλο νομίζουμε ότι επιθυμούμε αλλά δεν χαρίζουμε τον χρόνο για να τα απολαύσουμε. Πιστεύουμε ότι με την εργασία μας, εξασφαλίζουμε τα χρήματα για να ζήσουν τα παιδιά μας μια καλύτερη ζωή αλλά τους στερούμε την παιδική τους ηλικία ή την φροντίδα μας. Όλες αυτές λοιπόν οι αντιφάσεις δείχνουν ότι τα ζώα είναι πιο έξυπνα από εμάς που γινόμαστε όλο και πιο δυστυχισμένοι και εξαθλιωμένοι. Αν θέλουμε, λοιπόν, να διεκδικούμε δικαιώματα ας συμπληρώσουμε το ξερό “δικαίωμα στην δουλειά” με το δικαίωμα “στην λιγότερη δουλειά”, δικαίωμα “στις αργίες”, δικαίωμα στην ευχαρίστηση και στην ζωή που θα μας οδηγήσει στην πραγματική πρόοδο.

Ας αρνηθούμε, λοιπόν, κάποτε την συμμετοχή μας σε πολέμους και ας μην ντραπούμε να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στην τεμπελιά!

Γράφουν οι Ελίσα Παπαγιάννη και Σαντυ Αθανασοπούλου